Üzgünüm, Bebeğim

Sorry, Baby: Travma, Mizah ve Hayatın Devam Etme Gücü Üzerine Çarpıcı Bir Başyapıt

Eva Victor‘ın hem yazıp hem yönettiği hem de başrolünü üstlendiği ilk uzun metraj filmi Sorry, Baby, beyaz perdede iz bırakan, derinden etkileyici ve alışılmışın dışındaki tonuyla 2025 yılının en çok konuşulan yapımlarından biri olmaya aday. 12 Aralık 2025 tarihinde sinemalarda izleyiciyle buluşacak olan bu dram/siyah komedi türündeki film, yaşamın en ağır anlarına bile sızabilen beklenmedik mizahı ve insan ruhunun karmaşık doğasını ele alış biçimiyle şimdiden eleştirmenlerin ve sinema meraklılarının gözdesi haline geldi. Film, başrol karakteri Agnes‘in (Eva Victor) yaşadığı “kötü bir olay” sonrası hayatının nasıl bir kargaşaya sürüklendiğini, ancak etrafındaki herkesin hayatının, kendisininki durgunlaşmışken nasıl devam ettiğini merkeze alıyor.

Sorry, Baby’nin Özgün Anlatım Dili ve Konusu

Film, yürek burkan bir olayı konu edinmesine rağmen, izleyiciyi şaşırtıcı derecede sıcak ve esprili bir atmosferin içine çekiyor. Sorry, Baby, Agnes’in yaşadığı cinsel saldırı travmasının sonrasındaki dört yılı, doğrusal olmayan, bölümler halinde ve yaratıcı bir kurguyla aktarıyor. Film, travmanın kendisini göstermek yerine, onun karakterin zihniyetinde ve hayatında yarattığı sancılı yankılara odaklanarak, izleyiciye saygılı ve empati dolu bir yaklaşım sergiliyor.

Agnes, New England’da bir üniversitede profesör olarak çalışmakta ve mezun olduğu bu okulda, “kötü olayın” gerçekleştiği yerde yaşamaya devam ederek bir nevi kapana kısılmışlık hissiyle boğuşmaktadır. Hayatındaki en büyük dayanak noktalarından biri, New York’a taşınıp kendi hayatını kurmuş olan en iyi arkadaşı Lydie‘dir. Naomi Ackie‘nin canlandırdığı Lydie, Agnes’in durgunluğunun aksine ilerleyen hayatıyla, Agnes için hem bir teselli kaynağı hem de dış dünyanın acımasız ilerleyişinin bir göstergesidir. Film, bu iki arkadaş arasındaki samimi ve çatışmalı dinamiği merkeze alarak, dostluğun travma sonrası iyileşme sürecindeki hayati rolünü vurguluyor.

Eva Victor, bu hassas konuyu ele alırken, sistemlerin (hastane, üniversite yönetimi vb.) kurbanlara yaklaşımındaki vurdumduymazlığı ve bürokratik engelleri kara mizah sosuyla harmanlayarak anlatıyor. Agnes’in yaşadığı acı, filmin temelini oluşturuyor ancak mizah, bu acının üstesinden gelme ve hayatı sürdürme mekanizmalarından biri olarak karşımıza çıkıyor. Bu ton dengelemesi, filmi benzer temalı yapımlardan ayıran en büyük özellik olarak dikkat çekiyor ve Eva Victor‘un hem yazar hem de yönetmen olarak ne kadar cesur ve yetenekli bir sese sahip olduğunu gösteriyor.

Oyuncu Kadrosunun Büyüleyici Performansları

Sorry, Baby‘nin başarısında, başrolden yan rollere kadar uzanan üstün oyunculuk kadrosunun payı yadsınamaz. Eva Victor’un karmaşık ve katmanlı karakteri Agnes‘i canlandırışı, filmin duygusal çekirdeğini oluşturuyor. Agnes, hem keskin zekalı, alaycı ve mesafeli hem de derinden yaralı ve kırılgan bir ruh halini aynı anda yansıtıyor. Victor, karakterin acısını ve savunma mekanizması olarak kullandığı mizahı o kadar doğal ve sahici bir dille aktarıyor ki, izleyici olarak onunla birlikte gülüyor ve onunla birlikte yaralanıyorsunuz. Bu rol, Victor için yıldızını parlatan bir performans olarak sinema çevrelerinde konuşuluyor.

Naomi Ackie: Lydie Rolüyle Destekleyici Dostluk

Naomi Ackie, Agnes’in en yakın arkadaşı Lydie rolünde, abartısız ama derinlikli bir performans sergiliyor. Lydie, Agnes’in en karanlık anlarında bile yanında olan, onu yargılamadan dinleyen ve teselli eden bir figür. Ackie’nin canlandırdığı bu karakter, travma sonrası yaşamda sağlam bir dostluğun ne kadar kurtarıcı olabileceğini gözler önüne seriyor. Lydie’nin, kendi hayatı devam ederken arkadaşının durağanlığına duyduğu şefkat ve çaresizlik, filmin duygusal ağırlığını dengeliyor.

Lucas Hedges: Gavin Rolüyle Beklenmedik Bir Bağ

Kadronun bir diğer önemli ismi, Lucas Hedges‘ın canlandırdığı Gavin. Agnes’in sevimli, biraz sakar ve içten komşusu rolündeki Hedges, Agnes’in hayatına beklenmedik bir romantik ilgi ve samimiyet katıyor. Gavin, Agnes’in yaşadığı travmanın detaylarını bilmese de, onun etrafındaki yalnızlık ve kırılganlığı sezebilen, nazik bir karakter. Agnes’in, travmanın yarattığı duygusal kopuklukla mücadele ederken Gavin ile kurduğu bu hassas ilişki, onun yeniden bedeniyle ve duygularıyla bağlantı kurma çabalarını simgeliyor. Hedges, bu rolde hem komik hem de içten bir enerji yayarak, Agnes’in zorlu yolculuğunda önemli bir dönemeç noktası oluyor.

John Carroll Lynch: Pete Karakteriyle Empati Anı

John Carroll Lynch‘in kısa ama akılda kalıcı rolü olan Pete ise, filmdeki insani bağ temasının en güzel örneklerinden birini sunuyor. Agnes’in bir panik atağın ardından arabasını kenara çekmesiyle tanıştığı bu sandviç dükkanı sahibi, ona hiç yargılamadan, sadece bir sandviç eşliğinde şefkat ve anlayış gösteriyor. Bu an, Agnes’in uzun zamandır hissetmediği bir duygusal rahatlama sunarak, beklenmedik anlarda gelen küçük iyiliklerin dahi travma sonrası iyileşmede ne kadar etkili olabileceğini vurguluyor.

Sorry, Baby’nin Sinema Dili ve Tematik Derinliği

Eva Victor, Sorry, Baby‘de, sadece etkileyici bir hikaye anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda bunu ustalıkla tasarlanmış bir sinema diliyle yapıyor. Filmin çekim tarzı, New England’ın kırsal, izole atmosferini yansıtarak Agnes’in yalnızlık hissini pekiştiriyor. Yönetmen, şiddet anını göstermemek (off-screen) gibi bilinçli bir seçim yaparak, odağı kurbanın deneyimi ve sonrasındaki yaşam mücadelesi üzerinde tutuyor. Bu sanatsal tercih, eleştirmenler tarafından olgun ve saygılı bir yaklaşım olarak değerlendiriliyor.

Filmin bölümlere ayrılmış, doğrusal olmayan yapısı, travmanın hafıza üzerindeki etkisini ve iyileşme sürecinin dalgalı, kaotik doğasını çok başarılı bir şekilde temsil ediyor. Geçmişin anıları, şimdiki anın içine sızarken, Agnes’in ne kadar ilerlediğini ya da ne kadar takılı kaldığını anlamamızı sağlıyor.

Sorry, Baby‘nin tematik derinliği, sadece cinsel saldırı travmasıyla sınırlı kalmıyor. Aynı zamanda büyüyen dostlukların değişimi, işyeri rekabeti ve kurumsal duyarsızlık gibi evrensel konuları da ele alıyor. Agnes’in, tezi üzerinde çalıştığı sırada yaşadığı travmanın, tezi ve mezun olduğu kurumla olan ilişkisini nasıl zehirlediği, bir hedefin ya da bir yerin nasıl kalıcı bir acı sembolüne dönüşebileceğini çarpıcı bir şekilde gösteriyor.

Filmin isminin anlamı ise, final sahnesinde Agnes’in Lydie’nin bebeğine söylediği sözlerle açığa çıkıyor: “Üzgünüm, Bebeğim” (Sorry, Baby). Bu söz, masum bir ruhu kötülüğün ve acının olduğu bir dünyaya getirdiği için duyulan evrensel bir özür, aynı zamanda kendi kederli deneyimini bu masumiyete yansıtan, dürüst bir kabulleniş anı. Final sahnesi, Agnes’in döngüyü kırma ve bundan sonraki nesillere daha şefkatli bir dinleyici olma arzusunu gösteren katartik bir kapanış sunuyor.

Sorry, Baby, Eva Victor‘un sinema dünyasına güçlü, özgün ve unutulmaz bir giriş yaptığının kanıtı. Karanlık mizahı, derinlikli karakter analizleri ve hassas konuya olan saygılı yaklaşımıyla, bu film sadece bir dram değil, aynı zamanda hayatta kalmanın ve insan olmanın karmaşıklığına dair samimi bir meditasyon. A24‘ün bu “sleeper hit” filmi.